Branche erkende meesterverkoper

Keurslagerij Koelewijn Huizen

Wie ben je?
“Ik kom uit een slagersgezin en ik ben in 1987 begonnen in Huizen, bij de eerste vershof van Nederland. Ik ben naar de ondernemer toe gegaan en heb gezegd: “Ik ben Wim Koelewijn. Ik heb een paar gouden handen. Ik ben nooit ziek. Ik hoef weinig te verdienen. Ik wil hier graag komen werken en één ding is zeker: ik kom hier werken. Het ligt er alleen aan wanneer ik mag komen.” Een maand later werkte ik er en twee jaar later had ik het overgenomen.”

Waarom wilde je de titel branche-erkende meesterverkoper halen?         
“Om niet te verslappen en ook om geen bedrijfsblindheid te krijgen. Eerst dacht ik: dat is voor verkopers, maar ik verkoop natuurlijk ook. Ik ben het centrale punt in de winkel. Dus ik wilde die uitdaging wel aangaan. Zodoende heb ik me daarvoor opgegeven. Je bent nooit te oud om te leren. Ik ben 58, maar je leert elke dag nog meer.

Ik ben echt een winkelslager. Ik sta graag in de winkel. Ik stuur heel graag m’n mensen aan, maar ik heb ook graag contact met mijn klanten. Mijn vader heeft me geleerd: de mensen komen met hun portemonnee en je moet proberen om de consument zoveel mogelijk te laten besteden en hem toch met een tevreden gevoel de deur uit te laten gaan. Het is een kunst om dat zo goed mogelijk te doen.”

Hoe zie jij de slager van de toekomst voor je?    
“Een slager heeft goede overlevingskansen als hij zich specialiseert. Vroeger hadden bijvoorbeeld schoenverkopers dertig of veertig merken in één winkel en van elk model hadden ze twee of drie paar. De afgelopen jaren zijn schoenenzaken zich steeds meer gaan specialiseren in een of twee merken, waar ze dan ook alle soorten en maten van hebben. Als je in de slagerij jezelf specialiseert in een goed product, op goede kwaliteit en je dat uitstraalt met een goed verhaal, dan komen de mensen naar je toe omdat ze weten dat ze bij jou een goed en eerlijk stukje vlees met een ambachtelijke achtergrond kunnen halen.”

We spraken Wim over de onderwerpen medewerkers enthousiasmeren en motiveren, barbecuetechnieken en -materialen en blurring. Houd Slagerspassie de komende tijd in de gaten om meer van ons gesprek met Wim te lezen!

Wie ben je?
Ik ben Christiaan Verkuijl, ik ben 29 jaar oud en ben werkzaam bij Slagerij-Traiteur Van Roessel in Waalwijk. Voordat ik daar kwam werken, heb ik als leerling-slager alle facetten van het slagersvak gezien en sindsdien ben ik opgeklommen tot winkelmanager. Daarnaast heb ik aanvullende cursussen gedaan met betrekking tot leidinggeven om van buiten de branche wat voeding te krijgen. 

Waarom wilde je de titel branche-erkende meesterverkoper halen?  
Toen ik werd gevraagd om hier winkelmanager te worden, leek het me een mooi moment om op te gaan voor deze meestertitel. Zo kon ik laten zien dat ik het managen en verkopen ook echt met elkaar kan verbinden. Ik wilde mezelf ook graag als gastheer in de winkel etaleren. 

Ik denk dat het winkelverkoopvak vaak wordt onderschat. In de basis ben ik wel slager, maar winkelier zijn is ook een vak. Dat is ook een bezigheid waarmee je van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat mee bezig bent. Zowel de koks en de slagers als het verkopend personeel hebben elkaar nodig, want uiteindelijk scoor je samen. Het is gaaf om de kennis over te dragen en te gebruiken richting de klant. 

Wat heeft de meestertitel je tot nu toe gebracht?  
Sowieso in de winkel enorm veel reuring dat je ermee bezig bent, natuurlijk. Klanten vinden het helemaal geweldig dat je jezelf van je beste kant wil laten zien. Ze zijn trots dat ze door een meesterverkoper geholpen kunnen worden. Bij Van Roessel hebben we twee meestertitels, want mijn collega Dennis van Dun is meesterslager en ik ben meesterverkoper. Dus wij zijn de enige zaak in Nederland met allebei de meestertitels. Mensen vinden het leuk om in een soort sterrentent te komen. 

Wie ben je?

“Ik ben Saskia Rikkerink en ik ben sinds kort branche erkende meesterverkoper. Samen met mijn man ben ik eigenaar van een keurslagerij, een volambachtelijk bedrijf waar ik al meer dan 30 jaar werk. Mijn man, die ook slager is, raadde me aan om naar de slagersvakschool te gaan, omdat ik altijd kookte graag en veel met hapjes deed.

Ik heb twee maanden als leerling-slager bij een slagerij in Delden gewerkt. Ze vonden daar dat ik te verlegen was. De klik was er niet. Daarna heb ik met veel plezier op de vleesafdeling van Albert Heijn gewerkt, maar het volambachtelijk bedrijf had voor mij toch meer uitstraling. Gelukkig kon ik bij een ambachtelijk bedrijf in Borne aan de slag. Daar werk ik nu nog steeds.

Wij konden dit familiebedrijf met meer dan 100 jaar historie overnemen. De eigenaar zei: “Ik wil mijn bedrijf niet aan iedereen verkopen. Als jullie het niet doen, ga ik het ontmantelen en dan houdt het op te bestaan.” Inmiddels zijn we drie jaar verder en sta ik hier met een compleet nieuw team. Maar gaan we op dezelfde voet verder. Het is een mooi bedrijf om eigenaar van te zijn.”

Waarom wilde je branche erkende meesterverkoper worden?

“Ik heb een echt slagershart. Na meer dan 30 jaar ken ik alle ins en outs van het bedrijf. Vier jaar geleden kreeg ik het gevoel dat ik voor meer uitdaging moest gaan. Mijn man heeft me toen aangemoedigd om op te gaan voor de meestertitel. Na al die jaren is het toch een bekroning op je werk.

Daarnaast vind ik het belangrijk dat je als slager je vakkennis doorgeeft. De slagerij is voor veel mensen toch een beetje onbekend. Het wordt vaak als kil en luguber beschouwd, terwijl slager zijn eigenlijk een mooi, creatief en veelzijdig vak is.”

Wat heeft de titel je tot nu toe gebracht?

“Ik mag mijn enthousiasme over het vak doorgeven! Door die titel is mijn enthousiasme nog groter geworden. Mensen zijn nieuwsgierig en vragen ernaar. Ik hoop ook dat wij nog veel meer naar buiten kunnen treden om het slagersvak op de kaart te zetten. Het slagersvak is een vak dat zoveel meer biedt. We leven in tijden waarvoor de klant speciaal naar een ambachtelijke vakman gaat voor een mooi product. Ik ben er trots op om daaraan bij te mogen dragen.”